อย่างไรก็ตาม การปฏิบัติบูชาองค์พระพิฆเนศ โดยเฉพาะปางพระเหรัมภะ คณปติแล้วนั้น  ไม่ว่าท่านจะประกอบอาชีพใด ๆ ก็ตาม ควรปฏิบัติธรรมแห่งการปกครองร่วมด้วยนั่นก็คือ ทศพิธราชธรรม แม้ธรรมข้อนี้จะหมายถึง ธรรมะสำหรับกษัตริย์ แต่ปุถุชนคนธรรมดาก็สามารถนำมาปฏิบัติตาม ดังนี้

1. ทาน หมายถึง การให้ การแบ่งปัน การเอื้อเฟื้อ ทั้งทางกายและใจ ตลอดจนถึงการบำเพ็ญสาธารณประโยชน์ เสียสละ สงเคราะห์ อนุเคราะห์ประชาราษฎรทั่วไป
2. ศีล หมายถึง ความประพฤติดีงาม เป็นสุจริตธรรม มีความสงบร่มเย็น สำรวมกาย วาจาใจ จนเป็นที่เคารพนับถือของประชาราษฎร์
3. ปริจจาคะ หรือการบริจาค หมายถึง การเสียสละความสุข ความสำราญส่วนตัว เพื่อประโยชน์สุขของประชาชน ราษฎร หรือเพื่อความสงบเรียบร้อยของบ้านเมือง
4. อาชชวะ หมายถึง ความชื่อตรง ความมุ่งมั่นตั้งใจจริง
5. มัททวะ หมายถึง ความอ่อนโยน ความสุภาพ และความมีอัธยาศัยนุ่มนวล ไม่ถือตัว ตลอดจนหมายถึง ความสง่างาม และท่วงทีอันเป็นทั้งที่รักและยำเกรง
6. ตบะ หมายถึง ความเพียร การข่มใจ และความทรงเดชอันเป็นที่มาของพระบรมเดชานุภาพ
7. อักโกธะ หมายถึง ความไม่โกรธ ไม่ลุแก่อำนาจ หรือว่า มีความเมตตาเป็นธรรมประจำใจอยู่เสมอ
8. อวิหิงสา หมายถึง ความไม่เบียดเบียนกดขี่ ไม่หลงระเริงในอำนาจขาดความกรุณา
9. ขันติ หมายถึง ความอดทน อดกลั้น ทนต่อการงานที่ตรากตรำไม่ท้อถอย ไม่ยอมหมดกำลังใจ และไม่ละทิ้งการงานที่เป็นการบำเพ็ญโดยชอบธรรม
10. อวิโรธนะ หมายถึง การยึดมั่นในธรรม การยึดความเที่ยงธรรม ความถูกต้องเป็นที่ตั้ง

หากท่านหมั่นปฏิบัติได้ดังนี้แล้ว ความสำเร็จย่อมมาหาท่านได้โดยง่ายและท่านจะประสบความสำเร็จ ชีวิตร่มเย็นในทุกด้าน